Gęstości Wszechświata.

Czasoprzestrzeń jest morzem maleńkich wirów tworzących torusy. Wiry te tworzą tunele czasoprzestrzenne łączące wszystko. Wchodzą one również we wzajemne interakcje, których przyczyną i główną zasadą jest sama geometria. Te interakcje tworzą siatki świadomości oraz wymiary i gęstości wszechświata, z których każda ma swoją unikalną strukturę. Powodują także powstanie poziomów świadomości w postaci cząsteczek, struktur czy istot poprzez rozłożoną w czasie kumulację informacji.

Torusy łącza się, trwają przez jakiś czas, następnie rozpadają się. Przyczyną ich rozpadu jest ewolucja, czyli ciągły proces dążenia do doskonałości. Proces zmian i modyfikacji prostych form z jednoczesnym wykorzystywaniem dotychczasowego dorobku ewolucyjnego. Proces wysokiego matematycznego zorganizowania – nieodwracalny i prowadzący do powstawania coraz bardziej skomplikowanych struktur.

---

W tym artykule:

• Poznasz 8 gęstości Wszechświata.
• Zobaczysz do czego jest zdolny dźwięk.
• Dowiesz się jak pole magnetyczne Ziemi wpływa na człowieka.
• I co jest źródłem energii życiowej.

---

Cała przestrzeń pełna jest różnego rodzaju pól interakcji od pola elektromagnetycznego jednego atomu po pole elektromagnetyczne Ziemi tworzących gęstość wszechświata a wynikających z interferencji fal. Wszystkie nośniki sił natomiast działają jak wirtualne cząstki przenosząc swoją siłę. 

Istnieje 8 gęstości wszechświata, z których szósta, siódma i ósma to gęstości niematerialne – co znaczy, że nie występują tutaj cząsteczki.

Gęstość pierwsza – to pole akustyczne, czyli obszar, w którym rozchodzą się fale dźwiękowe. 

Ta gęstość to fale – pojedyncze drgnięcia przestrzeni. Wyobraź sobie wszechświat jako powierzchnię wielkiego bębna. Kiedy uderzysz w niego przesyła po membranie fale, które, kiedy dosięgną krawędzi odbijają się i wracają do centrum. Podobnie dzieje się we wszechświecie. 

Struna helu drgając pod wpływem ruchu spowodowanego zniekształceniem próżni, czyli powstaniem świadomości powoduje dźwięk – szum. Pobudzona przekazuje energię dalej – sąsiedniej cząsteczce, a sama wibruje wokół własnej osi. 

Przestrzeń to próżnia, ale również pole informacyjne o określonej pojemności wynikającej z jej geometrycznej struktury. Przekroczenie jej powoduje – skok kwantowy – automatyczny „przeskok na kolejne piętro” i powstanie kolejnej siatki strukturalnej. Kondensacja i ciągłość informacji skutkują powstaniem mostu kwantowego dzięki któremu powstaje nowa warstwa fraktalna. Przesyt informacji prowadzi do utworzenie się kolejnej warstwy informacji tworzącej gęstość wszechświata. 

Każdy torus ma dwa bieguny północny i południowy, bo jest otoczony polem magnetycznym. Kiedy wypełni się jego powierzchnia i objętość informacją kolejny algorytm nadbudowuje na nim następną warstwę nowego torusa. Jest to geometryczny ortogonalny obrót o 90 stopni. Ponieważ cały torus otoczony jest polem magnetycznym to biegun tego pola powoduje, że kolejna warstwa zostaje odwrócona jak w odbiciu lustrzanym, po to, aby połączyły się z sobą dwa przeciwne bieguny magnetyczne. Jak wiadomo przeciwne bieguny się przyciągają a takie same odpychają. Ta interakcja powoduje pierwszy ruch punktu – zatoczenie pierwszego okręgu Kwiatu Życia. Można to określić zniekształceniem przestrzeni, które to jest przyczyną powstania naszego wszechświata z próżni. Ten ruch pola magnetycznego generuje dźwięk. Pole magnetyczne na symbolu Kwiatu Życia to przedstawione jest za pomocą podwojonego okręgu – zony pellucidy.

Bóg jest polem magnetycznym czy dźwiękiem?

Każda nowa warstwa informacji tworzy nową świadomość w oparciu o dotychczasowe informacje oraz nowe informacje uzyskane w wyniku dalszej ewolucji. Świadomość rozumiana jako nowa forma istnienia (cząsteczka, struktura, istota) powstaje w miejscu przecięcia się wszystkich interakcji – wszystkich pól interakcji po zapełnieniu całej powierzchni algorytmami informacji. 

Ten przeskok kwantowy jest równocześnie ruchem. Ruch przestrzeni zaś powoduje szum – dźwięk. Dźwięk wzbudza fale akustyczno-grawitacyjne, które prowadzą do powstania różnych skomplikowanych wzorów – zakrzywień czasoprzestrzeni. Te zaś są warunkiem zaistnienia materii. Zniekształcenia to rodzaje zagięć czy załamań, które jednak nie zaburzają ciągłości przestrzeni, pozostaje ona jednolita. Jeśli deformacja ma odpowiednią formę i złożoność, nabiera z czasem właściwości masy i bezwładności. Wpływ tych deformacji na nasz czterowymiarowy świat lub skutki ich rzutów na niego stanowią struktury, które interpretujemy jako grawitony i fotony, a także naładowane i nienaładowane cząstki. Zatem to, co nazywamy materią to lokalnie ograniczona struktura geometryczna w próżni. 

Gęstości Wszechświata.

Gęstości Wszechświata.

Dźwięk generuje spiny elektronowe co udowodniła w swoich badaniach grupa Fuchsa. 

Fale dźwiękowe generują fale spinowe o dużej amplitudzie, które przemieszczają się w warstwie magnetycznej na duże odległości i które można wykorzystać do przenoszenia informacji. Fale powodują także w konsekwencji ruch cząsteczek materii. Spin elektronu jest nieskończenie mały, ale mimo tego jest on źródłem wszelkiego magnetyzmu, od magnesów na lodówkę po zaawansowane technologicznie dyski twarde. Spin związany jest z polaryzacją kołową (wektorowymi stopniami swobody) fal i charakteryzuje się lokalną rotacją pola wektorowego. W rezultacie otrzymujemy superpozycje.

Fala dźwiękowa najpierw przekazuje moment obrotowy zgodny z ruchem wskazówek zegara, a następnie przeciwny do ruchu wskazówek zegara. Jednak zasada odpychania się przez te same bieguny magnetyczne przenosi ten ruch o 180 stopni tworząc w ten sposób znak nieskończoności (symbol Boga). Potwierdza to matematyka wirowa Marko Rodina. W wyniku tego obrotu powstaje antymateria.

Fala dźwiękowa składa się również z obszarów wysokiego i niskiego ciśnienia poruszających się w przestrzeni. Fala dźwiękowa z momentem pędu natomiast jest spiralą okrążającą centralną oś (tunel czasoprzestrzenny). Spirala ta biegnie zarówno w górę jak i w dół – we wszystkich kierunkach określonych przez zasady geometrii. Zachodzi to wyniku skoku kwantowego, czyli działania pola magnetycznego. Taka fala może wprawiać w ruch obiekty. W taki sposób powstaje kształt torusa z dziurą w środku – wynikiem oddziaływania pól magnetycznych. Połączone dziury natomiast tworzą tunele czasoprzestrzenne pomiędzy kosmosami.

Wszechświat jest zatem klasycznym systemem analogowym. 

Wyobraź sobie kulę (torusa) pokrytą ładunkami, która obraca się wokół własnej osi. Fakt, że jest naładowana i wiruje, nadaje jej moment magnetyczny. A ponieważ jest to świat kwantowy, w którym wszystko dzieje się w dyskretnych skokach, najprostsze układy wykonują swój odpowiednik wirowania. Kiedy spiny nakładają się na siebie powstaje stan nazywany superpozycją.

Gęstość pierwsza jest uniwersalną materią wszechświata – uniwersalnym składnikiem przestrzeni, gdzie fragmenty falowe układają się w zorganizowaną strukturę, przestrzenne wzory – cząsteczki. Jest bardzo podobna do powstania wiru w powietrzu. Spokojne powietrze to pustka bez rozpoznawalnych właściwości geometrycznych. Tornado zaś to już zdefiniowana struktura geometryczna, w której wnętrzu podmuch szybko obracającego się powietrza wytwarza dźwięk. Jej lejkowaty kształt odróżnia ją od reszty atmosfery, która nie jest rotacyjna. Jednak nadal składa się tylko z powietrza, a nie z innego materiału.

Tą relację można zaobserwować w relacji Słońce – Ziemia. 

Ziemia jest odbiciem lustrzanym Słońca. Każde z nich jest osobnym torusem. Pole elektromagnetyczne Ziemi wydaje dźwięk powodujący rezonans. Membraną bębna jest magnetosfera. Oddziela ona wiatr słoneczny i naładowane cząsteczki od Ziemi powodując bębnowe oscylacje. Kiedy fala (oddźwięk) uderza w tą membranę rozdziela pole magnetyczne na północny i południowy biegun. To zachowanie odbija się z powrotem w jonosferze powodując stałą obsługę tego procesu.

Fizyk Martin Archer i jego współpracownicy zauważyli, że pole magnetyczne Ziemi jest gigantycznym instrumentem muzycznym, którego symfonia bardzo mocno wpływa na pogodę kosmiczną. Za pomocą kilku satelit nagrali nawet wydawane przez nie dźwięki. Jednak ludzkie ucho nie jest w stanie usłyszeć wibracji przestrzeni, ponieważ dźwięki te są aż 10 000 razy zbyt niskie, aby ludzkie ucho mogło je wyłapać. Częstotliwości te mają bowiem pomiędzy 1,8 a 3,3 miliherca. 

Dźwięki te pochodzą z pasa van Allena, czyli obszaru, w który, wysokoenergetyczne cząstki wpadają w pułapkę ziemskiego pola magnetycznego. To skóra torusa otaczającego kulę ziemską – plazmosfera, obszar wewnątrz magnetosfery bogaty w plazmę, kończy się plazmopauzą. Wzrost siły tych fal jest związany zarówno z wzrostem aktywności słonecznej – rozbłyskiem słonecznym i emisją słonecznej plazmy jak i aktywnością procesów geodynamicznych. Odgłosy fal poruszających się wewnątrz plazmosfery nazywa się syczeniem plazmosfery.

Ziemia emituje bez przerwy ogromną ilość fal radiowych generując fale akustyczno-grawitacyjne. Są one emitowane przez jądro Ziemi. Badaniem tych fal zajmuje się geofizyk z Azerbejdżanu Elchin Khalilov. Proces ten modyfikuje pole elektromagnetyczne Ziemi prowadzące ostatecznie do przebiegunowania Ziemi.

Fale akustyczne są więc przyczyną spinów próżni, czyli jednolitego pola informacji. Z tej dynamiki czasoprzestrzeni wynika grawitacja. Potwierdza się więc twierdzenie Nassima Harameina mówiącą o tym, że źródłem grawitacji jest fluktuacja próżni elektromagnetycznej kwantowej sieci informacyjnej.

Gęstość druga – to pole elektrostatyczne, czyli przestrzeń, w której na każdy znajdujący się w niej ładunek elektryczny działa siła elektromagnetyczna. 

Siły elektromagnetyczne mogą być zarówno siłami przyciągania jak i odpychania. Są więc one czymś co powoduje zasadę Pauliniego i kolejnym źródłem grawitacji. Ładunki różnoimienne przyciągają się, zaś jednoimienne odpychają się. Ta interakcje Heim określił polem próżni lub kwintesencją. Jest to słabo odpychająca siła grawitacyjna oddziałująca z próżnią. Wszystko jest zrobione z próżni. Jej energia rodzi, przenika i karmi cały świat istnienia. 

Ta gęstość to diamentowa siatka świadomości Marko Rodina. Siatka strukturalna, w której cząsteczki układają się w określone struktury wskutek narzuconych przez ładunki elektryczne reguł – algorytmów. Tutaj materia tworzy zgrupowania i kanały przez które płyną wolne cząsteczki. Te cząsteczki możemy podzielić na cząsteczki:

• przekazu – zmieniające się w elektron, 
• rozkazu -– zmieniające się w cząstkę falową lub glue, 
• podwójnej informacji, 
• rozdzielenia – neutron, 
• wirowe
• i życiowe – proton.

W tej gęstości istnieją dwa rodzaje siatek strukturalnych: informacyjna oraz budulcowa. 

Gęstość trzecia – to pole elektryczne, czyli przestrzeń, w której zgromadzona jest energia.

Linie tego pola wychodzą z pola elektrostatycznego ładunków dodatnich i zbiegają się w ładunkach ujemnych. 

To gęstość, która tworzy świat, który nas otacza i który możemy odebrać za pomocą naszych zmysłów. To świat materii, czyli cząstek i siatek strukturalnych. Tutaj znajdziemy protony, neutrony, elektrony, cząstki glue, falowe i kwant. Każda z tych cząsteczek jednak może występować w rożnych układach w zależności na jakich siatkach się opiera.

Wyróżnia się tutaj trzy rodzaje siatek falową glue i kwantową. Nasza rzeczywistość oparta jest na siatce falowej i glue (siatka zbudowana z cząstek glue). Nie widzimy wolnych cząstek ani tych związanych z układem na trzech siatkach. Materia może być bowiem osadzona na jednej siatce (w trzech możliwościach), na dwóch sitakach (w trzech możliwościach), na trzech siatkach oraz składać się z cząstek nie osadzonych na żadnej siatce tzw. cząstek wolnych. Zatem poza naszą wiedzą i postrzeganiem znajduje się 7/8 materii trzeciej gęstości. Kawałek materii, który możemy zobaczyć i dotknąć jest jedynie projekcją w naszą trójwymiarową przestrzeń dwunastowymiarowej deformacji sieci. Tak jak np. cień jest dwuwymiarową projekcją Twojego trójwymiarowego ciała.

Gęstość czwarta – to pole magnetyczne, czyli przestrzeń, w której działają na poruszające się ładunki elektryczne siły mające moment magnetyczny. 

Pole magnetyczne wytwarzane jest przez zmienne pole elektryczne. Zmienne pole magnetyczne zaś wytwarza pole elektryczne. Takie wzajemne indukowanie się pól zachodzi w fali elektromagnetycznej. Pole magnetyczne jest bezźródłowe, co oznacza, że linie tego pola tworzą zamknięte krzywe. Ani się nie kończą ani nie zaczynają. Pole magnetyczne powstaje głównie na skutek ruchu elektronów: orbitalnego oraz obrotowego.

Wirujące pole magnetyczne, którego źródłem jest fala elektromagnetyczna jest złożone z dwóch wirujących w przeciwnych kierunkach pól.

Materia tej gęstości składa się z cząsteczek i siatek strukturalnych. Istniejące tutaj cząstki to astralna, bazowego budulca, rozrywająca, pędząca, wielokrotnego scalenia, cykliczna, adaptacyjna i synchronizacyjna. Siatki to siatka wielokrotnego scalania – odpowiednik siatki glue, siatka cykliczna oraz synchronizacyjna.

Pole magnetyczne otacza wszystkie elementy: próżnię, cząstki, struktury, istoty.

Ziemia wytwarza pole magnetyczne, którego linie oplatają cały glob, zagęszczając się znacznie w okolicach biegunów. A magnetyzm Ziemi ulega ciągłym i często gwałtownym zmianom wpływając na funkcjonowanie ludzki, którzy na niej żyją. Zostało ono zbadane przez Winfrieda Otto Schumanna, który zauważył, że jonosfera i powierzchnia Ziemi zachowują się jak wnęka rezonansowa. Udało mu się określić częstotliwości rezonansowe tego układu, które wynoszą 7,83 Hz. Jednak od 2014 roku ta częstotliwość wzrasta. Wynosiła już 16,5 Hz, a czasem dochodzi nawet do 40 Hz.

Częstotliwość ta wpływa na ludzi pogłębiając stany, w których się znajdują – zdrowie lub chorobę czy pozytywny lub negatywny nastrój. Powoduje także fizyczne dolegliwości takie jak:

• Uderzenia gorąca,
• Zawroty głowy,
• Rozmywanie się obrazu,
• Nieregularne bicie serca,
• Niewyjaśnione bole.
• Ekstremalne zmęczenie lub pobudzenie.
• Nadmierny apetyt lub jego brak.
• Problemy z trawieniem lub nudności.
• Niepokój, huśtawki nastroju.

Przebiegunowanie Ziemi to proces, w którym następuje odwrócenie kierunku ziemskiego pola magnetycznego, czyli zmiana północnego bieguna z południowym. Podczas procesu przebiegunowania pole magnetyczne Ziemi nie zanika zupełnie, ale jest dużo słabsze. Silny spadek natężenia dipolowego pola magnetycznego obserwuje się od czasu, od kiedy prowadzone są stałe pomiary natężenia ziemskiego pola magnetycznego, czyli od przynajmniej 150 lat; uległ on znacznemu przyspieszeniu w ostatnich latach. Ostatni raz zamiana miejsc biegunów magnetycznych Ziemi nastąpiła 780 tys. lat temu. Przebiegunowanie Ziemi związane jest ze zmianą świadomości – pojemnością informacji, o czym wspomniałam przy opisie pierwszej gęstości.

Gęstość piąta – promieniowanie fal elektromagnetycznych.

Nośnikami oddziaływań elektromagnetycznych są fotony. Zatem gęstość piąta to obszar zaburzenia pola elektromagnetycznego – strumień nieposiadających masy cząsteczek nazywanych fotonami. Są to cząsteczki, które nie mają masy spoczynkowej (istnieją tylko w ruchu) ani ładunku. To przestrzeń wysoko wibrujących cząsteczek i dużej gęstości materii. Jednak cząsteczki nie tworzą tutaj kolektywów materialnych tylko kondensacje. Powodują one powstanie nienaładowanych cząsteczek o masie grawitacyjnej i bezwładności.

Istnieją tutaj siatki tymczasowego budulca, ciągłego budulca i informacyjna.

Gęstość szósta – grawitacja.

To strefa nullifikacji i cząsteczek wirtualnych. Wirtualne cząstki nie są „rzeczywistymi” ani stałymi obiektami, ale raczej rozkładami prawdopodobieństwa. Innymi słowy cząstki wirtualne są energią istniejącą przez ograniczony czas, chociaż istnieje szansa (prawdopodobieństwo), że mogą one stać się (lub już być) rzeczywistą energią. „Pusta” przestrzeń kipi od par cząstka-antycząstka, które powstają, a następnie po bardzo krótkim odstępie czasu ponownie się anihilują. Chociaż tych cząstek nie można zaobserwować pojedynczo, można wykazać ich istnienie. 

To obszar przemiany fotonów w energię grawitacyjną (grawitofoton). Cząstki grawifotonowe powstają w parach z samej próżni wyniku polaryzacji próżni (wirtualne elektrony) w obecności bardzo silnego pola magnetycznego (fotony). Całkowita energia wydobywana z próżni przez wytwarzanie par grawitofotonów wynosi więc zero. Jednak efekt fizyczny polega na różnych współczynnikach absorpcji ujemnych i dodatnich grawitofotonów. 

Atrakcyjne grawifotony oddziałują z materią, dzięki czemu mogą one stać się prawdziwymi cząsteczkami wywierającymi siłę na ciało materialne. Odpychające grawitofony mają znacznie mniejszy przekrój i nie oddziałują z materią. Grawifotony oddziałują z wirtualną materią. Odpychające grawitoftony i grawitony można przekształcić w cząstki kwintesencji.

Gęstość siódma – to przestrzeń siły elektrosłabej. To radioaktywność i przemiany jądrowe.

Gęstość siódma to obszar punktowego źródła fali elektromagnetycznej emitującego jednorodnie energię we wszystkich kierunkach, tworząc sferę. Nasycenie przestrzeni informacją doprowadziło do powstania punktu – przyczyny pierwszej sfery. Ruch, czyli lokalny obrót w danym punkcie przestrzeni doprowadził do pojawianie się fałd – fal. Po czym nastąpiło „odbicie lustrzane” tych fałd. W ten sposób powstała supeprzestrzeń czyli stan supersymetrii – „boskiej jedności”, w którym każdy fermion posiada swojego bozonowego odpowiednika, a każdy bozon posiada fermionowego odpowiednika. Dzięki czemu wszystkie cząsteczki są jednym. W ezoteryce to stan połączenia monad w jedność – czysty duch. Stan niematerialny, czystej informacji sprzed istnienia wymiarów i gęstości kosmosu. Stan punktu „zero” – połączenia dyskretnej czasoprzestrzeni z ciągłą, w której wszystkie cząsteczki są identyczne, różniące się jedynie geometrycznymi właściwościami rotacyjnymi (lewo i prawoskrętne cząsteczki). Te właściwości spinowe wynikają z matematyki – geometrycznego przedstawienia liczb dodatnich i ujemnych na osi liczbowej. Stan supersymetrii to stan wysokich energii doświadczanych podczas wielkiego wybuchu. 

Wybuch następuje wskutek rozpadu nietrwałego izotopu helu. Jądro helu podczas rozpadu wytwarza promieniowanie alfa, beta i gamma. Dzieje się tak, kiedy jądra posiadające nadmiar energii przechodzą do niższych stanów energetycznych. Hel jest doskonałym wsparciem fali dźwiękowej. Częstość drgań strun w komorze rezonansowej zależy bowiem od gęstości ośrodka, w którym te drgania zachodzą, a w helu jest ona dużo szybsza. Hel zawiera w sobie również kompletny atom wodoru, który w trakcie tej reakcji zostaje uwolniony.

Superpartnerzy są cząstkami niestabilnymi, dlatego szybko się rozpadają spływając kaskadą. 

Ta niestabilność związana jest z oddziaływaniem słabym odpowiedzialnym za złamanie symetrii przestrzeni poprzez przełamanie parzystości ładunkowej. Przenoszone jest za pomocą bozonów w+ i w- oraz bozonu neutralnego Z0. Odpowiada, za rozpad beta, ale również emisję promieniowania gamma. Dzięki czemu wydalana jest energia, która unosi produkty rozpadu. Rozpady beta, czyli emisji elektronu (plus antyneutrina) i fotonu gamma zachodzą w jądrach, które mają nadmiar neutronów tak jak to ma miejsce w przypadku niestabilnego helu.

Oddziaływanie słabe umożliwia również spalanie wodoru, który spala się na hel. W procesie tym najpierw powstaje „ciężki wodór” – deuter. W gorącym i gęstym wnętrzu Słońca zachodzą zderzenia protonów (jąder atomu wodoru), jeden z nich zmienia się wtedy w neuron i tak powstaje deuter.

Przy wysokich energiach powstają cztery bezmasowe bozony cechowania podobne do fotonu. Przy niskich energiach bozony te sprzęgają się z polem Higgsa co trzem z nich nadaje masę. Stają się wtedy bozonami oddziaływań słabych W⁺, W^– i Z, natomiast czwarty pozostaje bezmasowy i staje się fotonem oddziaływań elektromagnetycznych. Cząsteczki istnieją w dwóch lustrzanych odmianach wskutek oddziaływania magnetycznego, które powoduje ich lustrzane odbicie. Oddziaływanie z Polem Higgsa jest właśnie tym oddziaływaniem dzięki czemu bezmasowe cząsteczki nabierają masy. To także antysymetriia i zasada Pauliego.

Gęstość ósma – przestrzeń czasu.

Gęstości 1-7 to wewnętrzna warstwa torusa, natomiast gęstość 8 jest jego zewnętrzną warstwą – momentem przejście pomiędzy algorytmami. Jest to obszar zasady holograficznej definiowanej jako zdolność do przechowywania informacji na powierzchni horyzontu zdarzeń czarnej dziury. Zasada ta jest zgodna z teorią Gerard 'ta Hooft i Leonarda Susskind mówiącą, że informacja o energii wchodzącej do czarnej dziury, którą jest rdzeń torusa i wypromieniowanej z niej została w pełni zarejestrowana na horyzoncie zdarzeń. Hooft pokazał, że na horyzoncie zdarzeń czarnej dziury mogą pojawiać się wrażenia przypominające „wybrzuszenia”, w których promieniowanie przychodzące i wychodzące wymieniało informacje. Jest również potwierdzona przez obliczenia Nassima Harameina pokazujące związek pomiędzy zawartością informacji, w postaci zasilaczy wewnątrz objętości czarnej dziury, a informacją o zasilaczu na horyzoncie zdarzeń na powierzchni. Daje to stosunek, który po pomnożeniu przez masę Plancka generuje dokładną energię masową czarnej dziury.

Teoria Heima potwierdza ten sposób funkcjonowania wszechświata, który otrzymałam dzięki przekazom intuicyjnym.

Jego przestrzeń składa się z czterech podprzestrzeni lub struktur cząstkowych tworzących jednostki semantyczne. Jednostki te łączy się według określonych reguł tworząc polimerię, reprezentującą wszystkie interakcje fizyczne. Jego teoria przewiduje sześć takich oddziaływań fundamentalnych zamiast czterech znanych eksperymentalnie. Jednak siła elektro silna to tak naprawdę siła grawitacji związana z istnieniem czarnych dziur, czyli pustych przestrzeni powstałych wskutek działania pola elektromagnetycznego 6 pól elektromagnetycznych.

Masa, która tworzy naszą rzeczywistość, jest wynikiem gradientowej gęstości informacji między różnymi skalami, generującej i animującej struktury naszego wszechświata. Ta struktura sieci informacyjnej, generuje grawitację i masę wszystkich jąder atomowych — źródło masy – energii, z której składa się materia. Powstaje, kiedy procesy wymiany geometrycznej, czyli spin zawsze wraca do punktu wyjścia.

Materia nie powstała bardzo szybko po wybuchu „wielkiego wybuchu”, ale bardziej jednorodnie w rozproszonych wybuchach przypominających petardy, o proporcjach galaktycznych. Te wybuchy dalej możemy zaobserwować we Wszechświecie, który jest zapisem historii naszego powstania. Kiedy patrzymy w gwiazdy widzimy tak naprawdę swoje narodziny. Kreacja materii zaowocowała obserwowaną wielkoskalową galaktyczną strukturą wszechświata. A tworzenie materii trwa do dziś, choć na bardzo ograniczoną skalę.

Próżnia jest wszystkim i łączy wszystko. Wszystko jest zrobione z próżni, a jej energia rodzi, przenika i karmi cały świat istnienia.

A wszechświat jest dyskretną siecią sieci energetycznych, które wibrują razem jak pole. Zmiany sieci pola tej energii kreują wszystkie cząstki i siły. Informacje o jej wymiarach zagnieżdżone są w węzłach tej sieci, a wibracje między nimi zachowują się jak strunny. Innymi słowy wszyscy mają rację, ale mają tylko część tej racji. Polaryzacja nauki, czyli podział na coraz większą ilość bardziej wyspecjalizowanych dziedzin spowodował brak komunikacji oraz przekonanie, że tylko jeszcze większa polaryzacja pozwoli odnaleźć źródło wszystkiego co jest. Tymczasem kryje się ono w całościowym obrazie. W zintegrowanym podejściu do nauki. Prawdziwie zunifikowane teorię może dać tylko połączenie filozofii, psychologii, ezoteryki, medycyny, matematyki, fizyki, chemii i biologii. O czym możesz się przekonać czytając mojego bloga.  

W tej rzeczywistości, aby wydarzenie się wydarzyło potrzeba zniekształcenia przestrzeni. Najpierw musi zaistnieć zmiana w wyższych gęstościach, która następnie ma wpływ na geometrię czasoprzestrzeni powodując zjawisko fizyczne. W ten sposób spotykają się mentalne i fizyczne procesy jako wzór informacji. Nasze myśli, uczynki i uczucia są zapisane w polu informacyjnym i są formą wiecznej niezniszczalnej energii budującej i napędzającej cały system. Znajdują się tam również wszystkie informacje i doświadczenia dotyczące naszych przodków, świata roślin i zwierząt, każdej formy świadomości i inteligencji. A cały ten system wiedzy jest dostępny dla każdego z nas w każdej chwili. Wielka kwantowa baza danych, w której duchowość łączy się z nauką.

---

Źródło:

Michael Schirber „Sound-Driven Spin Waves”, www.physics.aps.org, 03.04.2020

University of Münster „Spin-sonics: Acoustic wave gets the electrons spinning”, www.sciencedaily.com, 29.07.2021

Helmholtz-Zentrum Dresden-Rossendorf „Trapping spins with sound”, www.sciencedaily.com, 01.11.2021

Shubo Wang, Guanging Zhang, Xulong Wang, Qing Tong, Jensen Li, Guancong Ma „Spin-orbit interactions of transverse sound”, www.nature.com, 21.10.2021

Alan S. Brown „Sound Gives Electrons a New Spin”, www.kavlifoundation.org, 13.02.2021

Anne Ju „Electron spins controlled using sound waves”, www.news.cornell.edu, 06.03.2015

Chris Lee „How to make a sound wave spin? Hit it with a pipe”, www.arstechnica.com. 03.02.2022

Laura Geggel „Earth’s Magnetic Field Booms Like a Drum, But No One Can Hear It”, www.livescience.com 12.02.2019

Aleksander Kowal „Pole magnetyczne jest jak bęben, którego nikt nie słyszy”, www.whaatnext.pl ,14.02. 2019

Nassim Haramein Unified Field Theory

Nassim Haramein THE ORIGIN OF SPIN: A CONSIDERATION OF TORQUE AND CORIOLIS FORCES IN EINSTEIN’S FIELD EQUATIONS AND GRAND UNIFICATION THEORY

Joanna Rajska, Jacek Czapiewski i Monika Rajska „Między chaosem a świadomością: Hiperfizyka”, Scriptors s.c., 2021

Nassim Haramein COLLECTIVE COHERENT OSCILLATION PLASMA MODES IN SURROUNDING MEDIA OF BLACK HOLES AND VACUUM STRUCTURE – QUANTUM PROCESSES WITH CONSIDERATIONS OF SPACETIME TORQUE AND CORIOLIS FORCES