„Natura buduje świat za pomocą form i liczb.”
Helena Bławatska
Fermiony i bozony to cząsteczki elementarne, z których powstają jądra atomowe. Jądra atomowe to centralne części atomów zbudowane z protonów, neutronów i elektronów. Zbiory atomów natomiast tworzą pierwiastki chemiczne. Pierwiastki chemiczne i ich związki w jakich występują w przyrodzie lub zostają uzyskane za pomocą procesu produkcyjnego określa się mianem substancji. Do wytworzenia substancji zazwyczaj potrzebna jest reakcja chemiczna, czyli proces przemiany jednych pierwiastków chemicznych w inne.
W tym artykule:
- Dowiesz się z czego składają się atomy i w jaki sposób się z sobą łączą.
- Poznasz ewolucję pierwiastków chemicznych.
- A także poznasz powiązanie pierwiastków z żywiołami.
Substancja to także według niemieckiego filozofa Leibniza monada, czyli substancja prosta wchodząca w skład rzeczy złożonych. To atom natury, czyli dusza, w której odbija się cały świat. Słowo dusza określa więc rzeczywiście kombinację pewnych pierwiastków – azotu, wodoru i tlenu o czym pisałam w jednym z poprzednich artykułów.
Pierwiastki mają swoje specyficzne własności chemiczne i fizyczne i nie mogą zostać rozbite na inne substancje poprzez zwykłe reakcje chemiczne. Tworzą także coś co tradycyjnie nazywamy w naszej rzeczywistości materią, czyli wszystko to co zajmuje przestrzeń i ma masę.
Istnieje 118 pierwiastków tworzących nieskończenie wiele związków chemicznych, z czego tylko 92 występuje naturalnie, w tym 4 pierwiastki są wspólne dla wszystkich żywych organizmów. Należą do nich tlen, węgiel, wodór i azot. Te pierwiastki składają się na 96% ludzkiego ciała i są głównymi składnikami DNA.
Pierwiastki tworzą ciała fizyczne w trzech stanach skupienia – stałym, ciekłym i gazowym. Są one odpowiednikami tego co nazywamy duchem, duszą i ciałem fizycznym.
Pierwiastki chemiczne
Pierwiastki chemiczne
Najmniejszą jednostką materii, która zachowuje wszystkie właściwości chemiczne danego pierwiastka jest atom.
Wszystko co nas otocza zbudowane jest atomów. Atomy oddziałują z innymi atomami lub grupami atomów. A połączone w większe struktury tworzą cząsteczki. Cząsteczka z dwóch atomów to związek chemiczny. Atomy mają także tendencję do przyciągania lub oddawania elektronów oraz tworzenia wzajemnych wiązań między sobą. Te oddziaływania między atomami i ich liczne kombinacje umożliwiają istnienie życia.
Atomy w rzeczywistości w 99,99% zbudowane są z próżni, którą jest pole magnetyczne.
Większość ich masy skupiona jest w jądrze. Jądro atomowe zbudowane jest z naładowanych cząsteczek nazywanych protonami i neutralnych nienaładowanych (obojętnych elektrycznie) cząsteczek zwanych neutronami. Otacza je chmura elektronów, czyli lekkich ujemnie naładowanych cząstek, które krążą wokół niego. Przyciąganie pomiędzy dodatnio naładowanymi protonami, a ujemnie naładowanymi elektronami utrzymuje atom w równowadze. Protony, neutrony i elektrony wszystkich pierwiastków są identyczne, za to atomy różnią się ich liczbą. Liczba protonów w jądrze określa rodzaj pierwiastka, a właściwości – liczba i konfiguracja elektronów otaczających jądro.
Elektrony mają znacznie mniejszą masę niż protony, tylko około 1/1800 jednostki masy atomowej, więc nie wnoszą wiele do ogólnej masy atomowej pierwiastka. Z drugiej strony znacznie wpływają na ładunek atomu, ponieważ każdy elektron ma ładunek ujemny równy dodatniemu ładunkowi protonu. W nienaładowanych, neutralnych atomach liczba elektronów krążących wokół jądra jest równa liczbie protonów wewnątrz jądra. Dodatnie i ujemne ładunki znoszą się, prowadząc do powstania obojętnego elektrycznie atomu.
Elektrony krążą wokół jądra po torze ściśle określonym energetycznie, który nazywa się orbitą stacjonarną.
W tym stanie nie pobierają ani nie oddają energii. Mogą jednak zmienić orbitę. Wiąże się to z oddawaniem i pobieraniem energii w postaci porcji zwanych kwantami. Można zatem powiedzieć, że atom składa się z dwóch obszarów dodatnio naładowanego jądra i ujemnie naładowanej sfery elektronowej.
Orbitale atomowe łącząc się z sobą tworzą orbitale molekularne, czyli wiązania. Silne lub słabe wiązania z innymi atomami organizują je w cząsteczki lub kryształy. Kształty orbitali opisujących dany elektron w atomie lub cząsteczce zależą od usytuowania tych elektronów względem jąder oraz innych elektronów. Zarówno stałe wiązania jak i słabsze, tymczasowe wiązania są niezbędne dla chemii naszego ciała i istnienia życia. Te wiązania to nic innego jak kształt Vesica Piscis z Świętej Geometrii. Spójrz na poniższą ilustrację, czy wiązania tworzące substancję chemiczną benzen nie przypominają Ci okręgu z Kwiatu Życia?
Atomy próbują osiągnąć najbardziej stabilny, czyli najniższy energetycznie stan jaki mogą, co oznacza, po prostu, że chcą stać się materią stałą – najcięższym pierwiastkiem uranem. Stają się stabilne, kiedy spełniają regułę oktetu, czyli kiedy mają osiem elektronów walencyjnych – tych umieszczonych na ostatniej powłoce – orbicie. Jeśli nie mają takiego układu, starają się go osiągnąć poprzez zyskiwanie lub tracenie lub dzielenie elektronów w wiązaniach chemicznych. Dlaczego osiem? Wynika to z geometrii przestrzeni, którą przedstawia w Świętej Geometrii Jajo Życia. Atomy ewoluują od energii do materii, od Słońca do Ziemi, gwiazdy do planety.
W procesie rozpadu uranu powstaje hel zasilając cały proces powstawania pierwiastków chemicznych energią na zasadzie rezonansu. Uran znajduje się w jądrze Ziemi, zaś hel w jądrze Słońca.
Ewolucję pierwiastków przedstawił w 1888 roku William Crooks w postaci trójwymiarowego modelu – spirali. Spirala Crooksa pokazuje wahadłowy ruch, zakreślający ósemki w przestrzeni. Obrazuje ona odbicie lustrzane ruchu fali dźwiękowej, w wyniku czego powstaje antymateria. Na pierwszym miejscu umieścił wodór, jednak pierwszym atomem był hel, gdyż to jego atom stanowi idealną symetrię. Dopiero zburzenie tej symetrii skutkuje ewolucją, a więc powstaniem kolejnych pierwiastków chemicznych. Poza tym, jasnowidze Annie Besant i Charles Webster Leadbeater badając jego strukturę zauważyli, że w jego wnętrzu znajduje się kompletny atom wodoru.
Zatem to pierwiastek helu jest pierwiastkiem wszelkiego życia.
Hel (He-4) to idealna symetria wszechświata ma 2 elektrony, 2 protony i 2 neutrony. Po przesyceniu atomu helu energią (informacją) nastąpiło wytrącenie się atomu wodoru, który ma 1 elektron i 1 proton i 0 neutronów. Jest zatem dualnością – asymetrią. Z wodoru powstaje deuter – izotop wodoru, który składa się z 1 elektronu, 1 protonu, 1 neutronu. Z deutera powstaje tryt, czyli nietrwały izotop wodoru składający się z 1 elektronu, 1 protonu i 2 neutronów.
W wyniku jego rozpadu powstaje hel (He-3) składający się z 2 elektronów, 2 protonów i 1 neutronu. Następnie powstaje lit (Li -6) składający się z 3 elektronów, 3 protonów i 3 neutronów, później lit (Lit-7) – 3 elektrony, 3 protony i 4 neutrony. Następnie beryl z liczbą elektronów 4, protonów 4 i neutronów 5. Później bor (B-10), w którego skład wchodzi 5 elektronów, 5 protonów i 5 neutronów oraz bor (B-11), w którego skład wchodzi 5 elektronów, 5 protonów i 6 neutronów.
Kolejno węgiel (C-12), który ma 6 elektronów, 6 protonów i 6 neutronów i węgiel (C-13), który ma 6 elektronów, 6 protonów i 7 neutronów. Azot (N-14) 7 elektronów, 7 protonów i 7 neutronów i azot (N-15) 7 elektronów, 7 protonów i 8 neutronów. Następnie tlen (O-16), który ma 8 elektronów, 8 protonów i 8 neutronów, tlen (O-17), który ma 8 elektronów, 8 protonów i 9 neutronów oraz tlen (O-18), który ma 8 elektronów, 8 protonów i 10 neutronów. Fluor 9 elektronów, 9 protonów i 10 neutronów. Następnie neon (Ne-20) – „ulepszona” wersja helu z 10 elektronami, 10 protonami i 10 neutronami, (Ne-21) z 10 elektronami, 10 protonami i 11 neutronami, (Ne-22) z 10 elektronami, 10 protonami i 12 neutronami.
Neon to początek nowego cyklu.
Każdy nowo powstały pierwiastek ma większą ilość elektronów, protonów i neutronów od poprzedniego, ale to przesyt neutronów powoduje powstanie nowego pierwiastka. Neutron jest falą dźwiękową odpowiedzialną za zasilenie energią nowego poziomu świadomości w rozumieniu nowego „ulepszonego” poziomu informacyjnego, to liczba zero w matematyce wirowej.
Wiązania pomiędzy atomami z nadmiarem lub niedomiarem elektronów – jonami o przeciwnych ładunkach to wiązania jonowe. Atomy również, oprócz przyjmowania i utraty elektronów mogą się nimi dzielić tworząc w taki sposób wiązania kowalencyjne. Tego typu wiązania znajdują się np. w naszym DNA, cząsteczce wody czy dwutlenku węgla. Im więcej elektronów dzieli atomy tym silniejsze ich wiązania. Tego typu wiązania mogą być także spolaryzowane co oznacza, że elektrony są nierównomiernie dzielone i więcej czasu spędzają bliżej jednego atomu niż drugiego – powstają wtedy ładunki lekko dodatnie i lekko ujemne, albo niespolaryzowane.
Elektrony znajdują się w ciągłym ruchu w związku z czym w niektórych momentach ich atomy lub cząsteczki mogą skupiać się razem, tworząc częściowy ładunek ujemny w jednej części cząsteczki i częściowy ładunek dodatni w drugiej. Jeśli cząsteczka tego typu znajdzie się obok innej może spowodować w niej podobną redystrybucje ładunku. Wtedy tymczasowe ładunki jednej drugiej cząsteczki przyciągną się wzajemnie. Tego typu słabymi wiązaniami między atomami są wiązania wodorowe i siły dyspersyjne Londona.
Orbitale nie są czymś materialnym, tylko funkcją matematyczną opisującą prawdopodobieństwo znalezienia elektronu.
„Mieszanie się” orbitali to hybrydyzacja atomu. Pozwala ona określić kształt cząsteczki. Dwa nałożone na siebie orbitale to wiązanie chemiczne. W zależności od liczby i typu orbitali, które uczestniczą w hybrydyzacji, można wyróżnić różne jej typy i odpowiadające im przestrzenne rozmieszczenie orbitali zhybrydyzowanych.
Kształty orbitali:
IB2 Chemistry at TASIS
Orbitale pokazują sposób przebiegu energii elektrycznej we Wszechświecie, czyli przepływ energii elektrostatycznej żeńskiej (elektrony), przepływ energii elektrostatycznej męskiej – jony dodatnie (protony). Neutrony to przepływ energii kinestetycznej – dźwięk, zaś próżnia w atomie to pole magnetyczne.
Ludzkość od wieków wiązała powstanie świata z 5 żywiołami.
Tymi żywiołami były ziemia (węgiel), woda (wodór), powietrze (tlen), ogień (hel) i eter (azot) – podstawowe elementy budujące świat. Dodawano do nich również 3 dodatkowe pierwiastki rtęć, siarkę i sól, które symbolizowały elementarne jakości metaliczność, palność i rozpuszczalność.
Podobne elementy spotykamy w chińskiej tradycji 5 przemian. Liczby matematyki Marko Rodina, tworzące chiński kwadrat Lo Shu, są związane z 5 przemianami – żywiołami, a według intuicyjnych przekazów, które otrzymałam, każdej przemianie odpowiada inny pierwiastek:
- 2, 5, i 8 odpowiadają elementowi ziemi – wodór
- 7 i 6 elementowi metalu – tlen
- 1 elementowi wody – azot
- 3 i 4 elementowi drzewa – węgiel
- 9 elementowi ognia – hel
Każda liczba reprezentuje kierunek w przestrzeni centrum, północ, południe, wschód, zachód, północny-wschód, północny-zachód, południowy-wschód i południowy-zachód.
Kiedy w miejsce liczb wstawimy te pierwiastki, ten kwadrat prezentuje się tak:
A interakcje między tymi elementami, kiedy zastąpimy je pierwiastkami wyglądają tak:
- Węgiel rozpala Hel (Ziemia rozpala Słońce)
- Hel formuje Wodór,
- Wodór zawiera Tlen,
- Tlen niesie Azot
- Azot karmi Węgiel (zobacz obieg azotu w przyrodzie)
Kiedy odczytamy te interakcje w taki sposób widzimy, jak powstał wszechświat i jak poszczególne jego elementy są ze sobą powiązane. Okazuje się wtedy, że starożytne kultury nie były tak głupie jak nam się wydaje i mimo, iż nie określały zjawisk takimi samymi nazwami jak my, dobrze wiedziały, jak funkcjonuje wszechświat.
Źródło:
Annie Besant, Charles Webster Leadbeater „Chemia okultystyczna. Badania struktury anatomów pierwiastków układu okresowego i niektórych związków chemicznych metoda jasnowidzenia w powiększeniu.”, Instytut Rozekruis Pers, Wieluń, 2019
