Newsletter
Zainspiruj się
Zarejestruj się już dziś za darmo, aby rozpocząć szczęśliwe i uważne życie.
Chronimy Twoje dane osobowe. Zobacz nasza politykę prywatności.

Od czego zależy Twoja zdolność do kochania?

przez Agata Dzierżawa
1340 wyświetleń
Od czego zależy Twoja zdolność do kochania to obrazek przedstawiający dziewczynkę lezącą na chmurze i patrzącą na dwa latające po niebie serduszka.

Człowiek jest istotą wielowymiarową funkcjonującą na wielu różnych płaszczyznach istnienia. Niestety współczesna cywilizacja z jakiegoś powodu skoncentrowała się tylko i wyłącznie na materialnym wymiarze jego egzystencji całkowicie ignorując duchowy czy emocjonalny.


W tym artykule dowiesz się od czego zależy Twoja zdolność do kochania siebie i innych.


Stało się tak, gdyż emocje stanowiły przeszkodę w praktycznym dążeniu do coraz większej wydajności pracy ludzkiej potrzebnej w procesie uprzemysłowienia świata. Potrzeba nawiązywania relacji ze współpracownikami, konwersacje, dzielenie się swoimi smutkami czy radościami, nie przekładały się na zyski właścicieli fabryk, a nawet je zmniejszały. Były niepotrzebną i nieefektywną stratą czasu z punktu widzenia właścicieli fabryk. Konsekwencją tego podejścia była desakralizacja ciała przez władze religijne. Był to istotny punkt zwrotny w historii ludzkości, zarówno w medycynie jak i w religii. W ten sposób niepohamowana ekspansja kapitalizmu zepchnęła emocje do piwnicy wyłączając je także z nauk medycznych. Dążenie do maksymalizacji zysków doprowadziło do traktowania pracowników jak przedłużenie maszyn, a nie jako ludzi, którzy mają swoje potrzeby emocjonalne i uczucia. 

Kiedy jednak wraz z rozwojem techniki możliwa stała się masowa produkcja dóbr i usług, emocje i uczucia okazały się być niezastąpione w racjonalnym świecie.

Szybko zauważono, że można wykorzystać je w maksymalizacji zbytu wytworzonych produktów. Stały się więc najważniejszymi metodami pozyskiwanie rynków i klientów. W taki oto sposób przywrócono je do gry i stworzono z ich pomocą społeczeństwo masowych konsumentów. Marketing i reklama zaczęły odnosić się do nieświadomych uczuć i pragnień ludzi. Potrzebę bycia kochanymi, podziwianymi i akceptowanymi, wykorzystano po to by klienci nie kontrolowali swoich impulsów i swoimi decyzjami napędzali machinę światowej gospodarki. W taki oto sposób emocje i uczucia nabrały wartości w dzisiejszym świecie, którą można zmierzyć za pomocą pieniądza. Co będzie kolejnym krokiem naszej cywilizacji w dążeniu do uzyskania maksymalnej kapitalizacji ludzkości? Uduchowienie gospodarki czy może transhumanizm i pełna robotyzacja ludzi i zdalne sterowanie ich zachowaniami i emocjami w zależności od potrzeb?

Taki przedmiotowy sposób traktowania emocji i uczuć wywarł olbrzymi wpływ na funkcjonowanie dzisiejszego świata, jego stan i indywidualne życie każdego z nas.

Najpierw dzięki nim zdehumanizowano człowieka sprytnie zamieniając go w zasoby ludzkie, a potem postawiono na piedestał, używając do manipulowania jego zachowaniami. Dziś wszyscy, swoim własnym życiem, zdrowiem i samopoczuciem płacimy za to cenę. Narastająca fala zachorowań na depresję, poczucie wewnętrznej pustki, wzrastająca ilość rozwodów, niepochamowany popyt na dobra i usługi to tylko niektóre przykłady. Zaspakajanie zaś potrzeb emocjonalnych kompulsywnymi zakupami i zachowaniami stało się powszechną praktyką we wszystkich społeczeństwach. Doprowadziło to do nadmiernej eksploatacji zasobów Ziemi stawiając naszą cywilizację na krawędzi upadku.

Baner reklamowy
Chcesz uleczyć swoje głębokie rany emocjonalne i rany duszy? Zrównoważyć męską i żeńską energię? Masz choroby somatyczne, z którymi nie radzi sobie lekarz? Chciałbyś zmienić jakieś swoje przekonanie i nie bardzo wiesz jak? Mogę Ci pomóc.

Od czego zależy Twoja zdolność do kochania?

Wszystko dlatego, że całkowicie zignorowaliśmy znaczenie uczucia.

Uznaliśmy, że jest to jedynie coś miłego w zachowaniu naszych rodziców. Mimo, że tak naprawdę stanowi ono podstawę zdrowia psychicznego, inteligencji i funkcjonowania każdej istoty ludzkiej. Jest kwintesencją człowieczeństwa. Jeśli ktoś jest wspaniałym człowiekiem zawsze oznacza to tylko jedno – ten ktoś był kochany.

Ludzie są otwartymi układami, które nawzajem się przenikają. Systemami, które ulegają również wpływom środowiska: zwierząt, roślin, cykli przyrody, zjawisk atmosferycznych czy wody. Jesteśmy kształtowani nie tylko przez to co jemy i czym oddychamy, ale również poprzez interakcje z innymi ludźmi. Nikt z nas nie jest w stanie przetrwać samodzielnie, ponieważ nasze systemy fizjologiczne oraz mentalne rozwijają się tylko w relacjach z innymi ludźmi.

Chwile otuchy, czułości i zabawy, łaskotania i przytulania, jakie spędzają z sobą matka i dziecko czy kochankowie, stymulują mózg i tworzą ścieżki neuronowe, które stanowią podstawę inteligencji, zdolności interpersonalnych oraz bycia przyzwoitym i wspaniałym człowiekiem. 

Nasze doświadczenia emocjonalne i społeczne prowadzą do uwolnienia związków biochemicznych takich jak np. hormony czy neuroprzekaźniki, które odgrywają ogromną rolę w kształtowaniu się naszej tożsamości, czyli naszego ego. Od momentu poczęcia do drugiego roku życia kształtuje się nasz układ nerwowy. Oznacza, to że nasze najwcześniejsze doświadczenia mają znacznie większy wpływ na to kim jesteśmy w życiu dorosłym niż nam się wydaje. 

Każde dziecko doświadcza powszechnych uczuć cierpienia, zadowolenia, komfortu i dyskomfortu, ale nie posiada zdolności psychicznych do ich skomplikowanego przetwarzania. W miarę swojego rozwoju jednak stopniowo zaczyna coraz bardziej poznawać świat. Najpierw rozpoznaje najbardziej regularne cechy w zachowaniach swoich opiekunów.  Z wyrazu twarzy swojej matki odgaduje, czy przyniesie mu ona ból czy zadowolenie. Potem zaczyna nieświadomie kategoryzować doświadczenia z innymi ludźmi, rejestrując ich powtarzalne elementy i przechowuje je jako obrazy w swoim mózgu, którym z czasem zaczyna powoli nadawać znaczenie. Zaś wydarzenia, które powodują u niego duże napięcie czy pobudzenie zostają trwale wyryte w jego pamięci. W ten sposób dusza uczy się funkcjonować w dualnym świecie. 

Niemowlęta są jak plastelina, z której powstanie dopiero samodzielne, własne ”ja”.

Mają określony, unikalny wachlarz możliwości, typ duszy, osobowość, pewien genotyp oraz określone ciało. Jednak nie rozwijają się samoistnie, tylko poprzez interakcje z innymi ludźmi, którzy są ich przewodnikami po świecie i nauczycielami. Mają układy aktywne zaraz po urodzeniu i takie, które są niekompletne i rozwiną się tylko pod wpływem stymulacji ze strony innych ludzi. Umożliwia to przekazanie kultury kolejnym pokoleniom. Dzięki temu, każde dziecko może zostać dostosowane do okoliczności i warunków, w jakich się znajduje. Musi zostać zaprogramowane przez dorosłych. W taki oto sposób dostosuje się do określonej rodziny i grupy społecznej.  Dlatego też umiejętności społeczne są pierwszymi wyższymi umiejętnościami człowieka, które pod wpływem doświadczenia społecznego ulegają rozwojowi. 

Idealnie byłoby więc gdyby ten proces programowania nowego człowieka odbywał się z miłością, bezwarunkową akceptacją i współczuciem, a także z pełną świadomością całego procesu i jego konsekwencji. Jednak nowe życie nie zawsze jest planowane i wyczekiwane przez jego rodziców. Ciąże bywają zaskoczeniem, rezultatem przypadkowego poimprezowego seksu, z partnerem, którego nie darzy się uczuciem, a nawet wynikiem gwałtu, związanego z silnymi negatywnymi emocjami i bólem. Tymczasem emocje i uczucia człowieka kształtowane są już od pierwszych chwil jego istnienia. Płód absorbuje nastroje i stany emocjonalne matki, dziedziczy traumy ojca i ich rodziców.

Rodzice i opiekunowie często sami w dzieciństwie nie dostali miłości. Nie zostali nauczeni jak wyrażać swoje emocje czy uczucia albo przeżyli traumy, maltretowanie czy upokorzenia.

Większość z nich niestety nie była wychowywana przez świadomych rodziców i sama nie stała się świadomymi rodzicami. W taki sposób z pokolenia na pokolenie ludzkość przenosiła traumy, odrzucenie, upokorzenie czy agresję, co doprowadziło do miejsca, w którym jesteśmy obecnie – oddzielenia od swojego serca. A co za tym idzie od centrum swojego jestestwa.

Nie wszystko jednak stracone. Wystarczy tylko uświadomić sobie swoją historię i jej konsekwencje, spojrzeć na siebie z boku, a następnie zanurzyć się wewnątrz siebie i ukochać każdą cząstkę siebie. A potem podzielić się tą miłością z innymi.

Od czego zacząć? Przede wszystkim od samoobserwacji i samoświadomości. Przyjrzyj się zatem od czego zależy Twoja zdolność do kochania? Co wpływa na Twoją uczuciowość, inteligencję emocjonalną i empatię?

Rodzaj spożywanych przez Twoją matkę pokarmów w ciąży.

Przede wszystkim ilość składników odżywczych odpowiada bowiem za wpływ stresu na płód i rozwój jego układu nerwowego.

Spożywanie alkoholu, nikotyny i innych używek przez matkę w czasie pierwszych tygodni ciąży.

Powoduje to problemy z odczuwaniem empatii i komunikowaniem się z innymi ludźmi, a także aspołeczne zachowania. Czy nawet problemy z moralnością, spowodowane brakiem współczucia do innych. 

Stres matki 

Szczególnie wysoki poziom hormonu stresu. Kortyzol wpływa na rozwój i wzrost układu nerwowego płodu, strachliwość dziecka, na jego sposób radzenia sobie ze swoim własnym stresem w przyszłości. Stres rodziców powoduje stres u dziecka.

Oczekiwania, samopoczucie, pozytywne i negatywne myśli matki, jej pewność siebie, wpływają na jego nastawienie do nowego człowieka oraz przygotowanie do związku z nim. Dla wielu kobiet, szczególnie dla tych, które same jako dzieci pozbawione były silnych fundamentów emocjonalnych ciąża jest stresującym i destabilizującym doświadczeniem. Tymczasem matka przekazuje dziecku swój nastrój i sposób nawiązywania relacji. Kobiety cierpiące na depresję, przekazują swojemu dziecku skłonności do depresji.

Wczesne oddzielenie od matki.

Jej nieobecność, roztargnienie, zajęcie, nieobecność emocjonalna, praca zarobkowa matki, długie godziny pracy, korzystanie z opieki zastępczej w czasie, kiedy dziecko jest nadal zależne od swoich rodziców. Wszystkie te sytuacje powodują strachliwość u dzieci, depresje, niepokój i mogą prowadzić nawet do prób samobójczych dorosłym życiu, zaburzeń żywienia czy alkoholizmu.

Dotykanie, przytulanie, głaskanie, kołysanie dziecka.

W pierwszych miesiącach życia podstawowym źródła odczuwania przyjemności przez dziecko jest zapach, dotyk i dźwięk. Dlatego też bliskość fizyczna daje dziecku poczucie bezpieczeństwa i uspokaja je. Przepełniony miłością uścisk stanowi duży bodziec do rozwoju empatii dziecka.

Kontakt wzrokowy z rodzicem czy opiekunem.

Kiedy świat nabiera ostrości coraz większą rolę zaczyna odgrywać dla dziecka wzrok. Kontakt wzrokowy jest jego głównym źródłem informacji na temat uczuć i intencji innych ludzi – szczególnie ich wypisane na twarzach uczucia. Obserwacja pozawala dziecku zrozumieć intencje innych ludzi. Olbrzymią rolę odgrywają na tym etapie neurony lustrzane, które powodują odtwarzanie reakcji emocjonalnych opiekunów. 

Temperament dziecka i jego wpływ na styl osobowości rodzica.

Kiedy np. wrażliwa matka, urodzi energiczne, mniej wrażliwe od niej dziecko może zacząć traktować je jak agresora mając wrażenie, że do siebie nie pasują. I na odwrót energiczna przebojowa matka, zacznie traktować jak ofiarę swoje wrażliwe dziecko.

Nachalność lub zaniedbywanie dziecka przez rodzica przez apatyczną czy agresywną matkę.

Łańcuszek do okularów reklama

Od czego zależy Twoja zdolność do kochania?

Reagowanie na potrzeby dziecka w sposób niewerbalny np. za pomocą mimiki twarzy.

Jeśli rodzic nie potrafi się utożsamiać z problemami dziecka, bo sam ma trudności z zauważeniem własnych uczuć utrwala w dziecku taki sam model. Dziecko może dorosnąć wierząc, że nie powinno mieć żadnych uczuć, ponieważ nie zauważali ich jego rodzicie. Jeśli rodzic zwraca uwagę na stany dziecka i szybko na nie reaguje dochodzi do przepływu uczuć, które trafiają do świadomości dziecka wytwarzając określony wzorzec. To wpisuje w mózg oczekiwania wobec innych ludzi przez sposób ich zachowania. Rodzice uczą emocji.

Umiejętność tolerowania negatywnych uczuć przez opiekunów np. gniewu, wrogości.

Jeśli opiekun sobie z nimi nie radzi nie będzie ich tolerował u swoich dzieci. Takie dzieci uczą się tłumić niepożądane uczucia.

Pomoc rodziców w opanowaniu stresu.

 Dotykając, głaszcząc, karmiąc i kołysząc dziecko uczymy je uwalniania stresu. Stres kształtuje reakcje stresowe np. panikę, przygnębienie, skłonności do przejadania się albo brak silnych reakcji, zamkniecie się w sobie, unikanie i wypieranie bolesnych uczuć, może prowadzić do odrętwienia i dysocjacji. Reakcje stresowe zaś mają wpływ na system odpornościowy dziecka. Stres spowodowany maltretowaniem, zaniedbaniem, krzywdzące traktowanie mogą prowadzić do PTSD czy problemów z moralnością. 

Style więzi.

Dzieci, które rozwinęły niepewne strategie radzenia sobie z emocjami nie potrafią tolerować uczuć i dlatego nie potrafią się nad nimi zastanawiać. Dzieci z przywiązaniem unikającym mają tendencje do wciskania hamulców emocjonalnych, kiedy tylko zaczynaj się pojawiać silne uczucia. Z przywiązaniem ambiwalentnym wyrażają swoje uczucia bez zastanowienia nie biorąc pod uwagę uczuć innych ludzi. Dzieci ze stylem przywiązania zdezorganizowanym mają skłonność do dramatyzowania swoich uczuć. 


Surowe wychowanie.

Wpływa na brak uczucia empatii wobec innych ludzi, wrogą postawę wobec innych ludzi oraz oczekiwanie z ich strony złego traktowania co może prowadzić do zachowania paranoicznego, podejrzliwego i pełnego irytacji.

Zawstydzanie dziecka i upokarzanie go.

Może doprowadzić do postawy, w której dziecko będzie miało problemy z określaniem swoich granic.

Umiejętność rodziców tworzenia pozytywnych odczuć u dziecka.

Większość pozytywnych odczuć wytwarza synapsy dopaminowe w mózgu dziecka wpływając w ten sposób na jego postawę życiową – pozytywne podejście do życia. 

Poświęcanie dzieciom wystarczającej uwagi.

Dzieci, którym nie poświęca się wystarczającej uwagi nabierają przekonania, że są bezbronne i bezradne. Dziecko otoczone słabą opieką rozwija bardziej intensywne reakcje na stres oraz inne wzorce biochemiczne niż dziecko, które ma dobrą opiekę. 

Umiejętność określania i nazywania uczuć przez rodzica.

Drugi rok dziecka charakteryzuje się wzmożonym rozwojem umiejętności językowych, dziecko zaczyna przekazywać swoje emocje w sposób werbalny, jak również poprzez dotyk i język ciała. Jeśli opiekun potrafi rozpoznać stan emocjonalny dziecka i określić go za pomocą słów pomaga dziecku rozwinąć słownictwo, za pomocą którego identyfikuje ono swoje uczucia i rozróżnia rozmaite stany. Dzięki temu staje się ono bardziej świadome swoich uczuć co ułatwia mu tworzenie satysfakcjonujących relacji z innymi ludźmi.

Zrozumienie, że niemowlęta nie potrafią kontrolować swoich natychmiastowych emocji np. płaczu.

Niemowlę nie potrafi podejmować dojrzałych decyzji, ponieważ kora okołooczodołowa mózgu pełniąca rolę ośrodka kontroli natychmiastowych emocji rozwija się dopiero w okresie po niemowlęcym. Dlatego cierpliwość i wyrozumiałość rodziców w tym okresie ma olbrzymie znaczenie dla rozwoju uczuciowości dziecka.

Umiejętność osądzenia, kiedy dziecko jest w stanie zdobyć się na trochę samokontroli, rozwagi czy niezależności.

To wrażliwość rodzica na rozwijające się umiejętności dziecka oraz akceptacja ich zależności. Zbyt szybkie usamodzielnienie dziecka, przekonania, że nie powinno się rozpieszczać dziecka może być przyczyną jego problemów emocjonalnych w dorosłym życiu. Zbyt długie zaś zaspakajanie jego potrzeb może doprowadzić do wytworzenia się postawy zależnej, dlatego tak ważne jest wyczucie właściwego momentu.

Zaspokojenie potrzeb niemowlęcych rodziców dziecka.

 Kiedy potrzeby rodziców w wieku niemowlęcym nie zostały zaspokojone nie są oni w stanie zaspokoić potrzeb swoich dzieci.

Świadomie nie jesteś w stanie przypomnieć sobie wczesnych wątków swojego życia. Jednak niestety nie jest to okres zapomniany. Został on wbudowany w Twój organizm i przenika Twoje oczekiwania oraz zachowanie. Możesz do niego dotrzeć jedynie poprzez pracę ze swoją podświadomością. 

Twój stosunek do swoich uczuć ma ogromne znaczenie w Twoim życiu.

Jeśli postrzegasz je jako swojego wroga jednym sposobem ich opanowania będzie wywieranie presji społecznej i strachu. Kiedy każdy Twój impuls musi być zaspokojony wówczas relacje z innymi staną się dla Ciebie jedynie środkiem do osiągniecia celu. Reagując zaś na czyjeś negatywne uczucia pomagasz im w ich opanowaniu. Kiedy jednak jakieś negatywne uczucia są dla Ciebie zakazane będą one powodować w Tobie duże pobudzenie, które czasem może powodować destrukcyjne zachowania i zniszczyć Twoje relacje. 

Uczucia pozwalają nam do pewnego stopnia dzielić wspólne doświadczenia i wzajemnie na siebie reagować.

Dzięki nim, jesteśmy w stanie poczuć, że wszyscy jesteśmy częścią jednej wielkiej całości. Osoby, które nie posiadają poczucia własnej wartości i umiejętności odpowiedniej samoregulacji stanów emocjonalnych mogą stać się bardzo egocentryczne w życiu dorosłym, albo mieć skłonność do depresji. Mogą nie potrafić zachowywać się elastycznie i reagować na potrzeby innych. Ludzie, którzy nieustannie się zakochują i odkochują uzależnieni od jedzenia, leków, pracoholicy, hipochondrycy, osoby ciągle szukające kogoś lub czegoś co ureguluje ich uczucia szukają pozytywnego okresu niemowlęcego, którego nigdy nie doświadczyli. Brak świadomości swoich uczuć prowadzi więc do oddzielania Twojego serca od rozumu, a w konsekwencji też Ciebie od reszty świata.


Źródło:

Sue Gerhardt „Znaczenie miłości. Jak uczucia wpływają na rozwój mózgu”, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2016. 

Dzięki naszej współpracy z Mindvalley możesz teraz nauczyć się świadomego rodzicielstwa od najlepszych ekspertów na świecie.

Reklama kursu Mindvalley Świadome rodzicielstwo.

Odkryj nowy model rodzicielstwa, który Oprah nazwała „rewolucyjnym” i „zmieniający życie”, dzięki któremu możesz stworzyć idealne środowisko do rozwoju i rozkwitu dla swoich dzieci w ich najbardziej autentycznym ja dzięki świadomemu ekspertowi w dziedzinie rodzicielstwa, dr Shefali Tsabary.

Od czego zależy Twoja zdolność do kochania? Od czego zależy Twoja zdolność do kochania?

7 komentarzy
0

You may also like

7 komentarzy

Paweł
Paweł 26 lipca 2021 - 18:43

Wartościowy tekst. Dzięki za niego!

Odpowiedz
Pojedztam.pl
Pojedztam.pl 26 lipca 2021 - 20:10

Na pewno te wszystkie aspekty mają wpływ na to, jakimi ludźmi staniemy się w przyszłości.

Odpowiedz
Anna z Bilingual kid
Anna z Bilingual kid 27 lipca 2021 - 08:14

Dziecinstwo na pewno odgrywa kluczowa role w ksztaltowaniu sie naszej zdolnosci do kochania…

Odpowiedz
Opowieści z Podróży
Opowieści z Podróży 27 lipca 2021 - 22:24

Mądry tekst, dobrze się czyta!

Odpowiedz
Agata Dzierżawa
Agata Dzierżawa 27 lipca 2021 - 23:02

Dziękuję!

Odpowiedz
Kasia
Kasia 27 lipca 2021 - 22:58

Bardzo ciekawy wpis! Nie miałam pojęcia, że zależy to aż od tylu różnych czynników!

Odpowiedz
Agata Dzierżawa
Agata Dzierżawa 27 lipca 2021 - 23:02

Bardzo dziękuję.

Odpowiedz

Pozostaw komentarz