Pięta Achillesa czyli Twoja główna wada charakteru.

Twoja Pięta Achillesa.

Pięta Achillesa, każdy jakąś ma. Ale czy znasz swoją? Twoja dusza też Ci ją wybrała razem z pozostałymi nakładkami. To jest twoja główna wada charakteru, dominująca negatywna postawa. Destrukcyjny wzór myślenia, odczuwania i działania. Czynnik ograniczający lub osobista przeszkoda w życiu. Obrona ego. Ta cześć Ciebie, do której nie chcesz się przyznać, nawet przed samą sobą. Ciemna strona Twojej osobowości.

---

W tym artykule:

• Poznasz 7 głównych wad charakteru samo-deprecjonowanie, arogancja, chciwość, auto sabotaż, niecierpliwość, martyrologie, upór.
• Dowiesz się jak je u siebie rozpoznać.
• Poznasz ich pozytywny i negatywny biegun.

---

Zdaniem tej Twojej ciemnej strony jest sabotowanie osiągniecia przez duszę wybranego celu życiowego. Po co? Żebyś doświadczyła swojego życiowego celu w pełni. Co znaczy w obu jego biegunach, pozytywnym i negatywnym.  Jeżeli więc Twoim celem życiowym jest akceptacja, Twoja dusza będzie pragnęła kochać wszystkich bezwarunkowo. Abyś była w stanie to zrobić w pełni, Twoja pięta Achilesa, będzie powodować, że sama zaczniesz błagać innych o akceptację.

Wyróżnia się 7 głównych wad charakteru:

Samo-deprecjonowanie, czyli pomniejszanie własnych zasług, niedocenianie siebie.

Postawa ta bierze się ze strachu przed niedostatkiem czy niedoskonałością i dotyczy osób, które mają bardzo niską opinię o sobie. Jest to klasyczny kompleks niższości według psychoanalizy. Osoba taka dewaluuje i dyskredytuje siebie. Przeprasza za praktycznie wszystko co robi. Najczęściej bierze się ona z niespełnionych wysokich oczekiwań rodziców. 

Jak ją rozpoznać u siebie? Cecha ta objawia się poprzez:

• Unikanie uwagi innych.  Jeśli to tylko możliwe, będziesz próbować odwracać uwagę innych od siebie poprzez skupinie uwagi na innych ludziach lub rzeczach.
• Zarządzanie oczekiwaniami innych osób. Będziesz z góry przepraszać za każdą nadchodzącą porażkę i działać w taki sposób, aby nikt nie spodziewał się po Tobie czegoś innego.

Postawa ta ogranicza rozwój duszy z powodu niskiej samooceny. Nie pozwala na uzewnętrznienie swoich talentów, postrzeganie siebie jako niegodnego miłości (związków), wiedzy, prawdy, energii (pieniędzy) lub czucie się niegodnym korzyści duchowego wzrostu.

W pozytywnym biegunie to pokora, zaś w negatywnym to upokorzenie czy poniżenie. Wynika z lęku niedoskonałości.

Arogancja.

Postawa ta bierze się ze strachu przed bezbronnością i byciem osądzonym. Ludzie, tacy nie chcą przyznać się przed sobą, że są niedoskonali, ani nie chcą też, aby inni to odkryli. U jej podstaw często leży nieśmiałość.

 Jest to przesadne poczucie własnej wartości, egotyzm i zarozumiałość. Ludzie z tą postawą wierzą, że są nadzwyczajni, że są lepsi od innych. Postrzegają siebie jako szlachetnych i wspaniałych. Mają nierealistyczną ocenę swoich zdolności, inteligencji i talentów. Często są pretensjonalni, wyniośli, snobistyczni i zarozumiali.

Postawa ta najczęściej bierze się z negatywnych doświadczeń dezaprobaty lub jawnej krytyki ze strony ważnych osób w dzieciństwie, zawłaszcza rodziców, ale także rodzeństwa i innych.

Jak ją rozpoznać u siebie? Cecha ta objawia się poprzez:

• Zwracanie uwagi i wyolbrzymianie własnych mocnych stron, sukcesów i specjalności przy jednoczesnym ukrywaniu pomniejszaniu i negowaniu własnych słabości, niepowodzeń i zwyczajności.
• Zwracanie uwagi i wyolbrzymianie słabości, niedociągnięć i zwyczajności innych, jednocześnie zmniejszając, ukrywając i negując ich mocne strony, sukcesy i wyjątkowość.

Postawa ta ogranicza rozwój duszy z powodu osądzania zarówno samego siebie jak i innych. Jest główną przeszkodą w doświadczaniu agape. Wynika z lęku bezbronności.

W pozytywnym biegunie to duma, zaś w negatywnym próżność.

Chciwość.

Postawa ta wynika ze strachu przed tym, że nie masz wystarczająco dużo, bez względu na to, ile masz. Jest to żądza posiadania przeżyć emocjonalnych i duchowych, uwielbienia i wzlotów fizycznych. Osoba z tą cechą uważa, że ma prawo posiadania tego czego chce i że obowiązkiem reszty świata jest dostarczenie jej tego. Zawsze potrzebna jej jest kolejna rzecz, pieniądze czy nowy kochanek.

Postawa ta bierze się z nieobecności lub niedostępności opiekuna we wczesnym dzieciństwie, na tyle długo, aby niemowlę doświadczyło braku. A także z substytuowania np. kiedy rodzic zamiast opieki dostarcza dziecku prezentów.

Jak ją rozpoznać u siebie? Cecha ta objawia się poprzez:

• Obsesyjne poszukiwanie substytutu pierwotnego braku.
• Kompulsywne zdobywanie go.
• Kompulsywne gromadzenie.
• Uniemożliwianie innym zdobycia go.
• Krytykowanie tego, co jest dostępne (w nadziei na wywołanie czegoś lepszego).
• Obwinianie innych za brak wystarczających środków.

W pozytywnym biegunie to ambicja, duży apetyt na życie, zaś w negatywnym zachłanność. Wynika z lęku niedostatku.

Samozniszczenie, autodestrukcja i auto sabotaż.

Postawa ta bierze się ze strachu przed bezwartościowością i utratą kontroli. Ludzie z tą cechą są zawsze świadomi swoich wad. Czują się niegodni by istnieć lub mieć to czego naprawdę chcą. Wierzą, że inni nie mogą ich kochać. Nie lubią, a czasem wręcz nienawidzą siebie. Są zawsze samokrytyczni. Potępiają się za swoje wady.

W auto sabotażu osoba może stać się samobójcza lub autodestrukcyjna. Może się to objawić w postaci faktycznego zakończenia życia lub nawyków auto sabotażowych jak (alkoholizm lub narkomania), chorób (ciężka depresja, zaburzenia odżywiania) lub ogólnej niezdolności do utrzymywania się (monetarnie lub emocjonalnie). Może również wyrażać się w samookaleczaniu się. 

Potrzeba samozniszczenia nie musi być dosłowną ani fizyczna. W rzeczywistości istnieje spektrum zachowań autodestrukcyjnych od łagodnych po ryzykowne i śmiertelne.

Postawa ta najczęściej jest wynikiem przemocy lub traumy z dzieciństwa, nad którą dziecko nie miało kontroli. Ponadto najczęściej było bezradne by cokolwiek zrobić i samotne w swoim przerażeniu, gdyż jedno lub oboje z rodziców nie było w stanie, albo nie chciało dać jej miłości, opieki i uwagi.

W pozytywnym biegunie to poświecenie się, zaś w negatywnym zachowania samobójcze. Wynika z lęku utraty kontroli.

Niecierpliwość.

Przeszkoda ta polega na strachu przed utratą czegoś ważnego, to właśnie to słynne FOMO. Osoba z tą cechą postrzega siebie jako twórcę akcji. Irytuje się wszystkim co powoduje opóźnienie.

Jest wynikiem negatywnych doświadczeń koncentrujących się wokół pominięcia działań. Prawdopodobnie zabraniano dziecku uczestnictwa w ważnych wydarzeniach lub decyzjach z resztą rodziny.

Jak ją rozpoznać u siebie? Cecha ta objawia się poprzez:

• Przechodzenie przez działania tak szybko jak to możliwe i biegnięcie od jednego działania do drugiego.
• Postrzeganie innych jako pomoc lub przeszkodę i spychanie przeszkadzających ludzi z drogi.
• Nietolerowanie powolności, opóźnienia lub niepowodzenia u innych, w sobie ani w samym życiu.
• Ciągle przygotowywanie się do ofensywy.
• Agresywne reagowanie na wszelkie spostrzeżenia.

W pozytywnym biegunie to zuchwałość, zaś w negatywnym nietolerancja. Wynika z lęku utraconych możliwości.

Martyrologia, męczeństwo.

Wynika ze strachu bycia ofiarą. Poczucie, że osoba oddała się władzy i kontroli innej osoby, sytuacji lub autorytetu. Zachowuje się tak jakby została mu celowo odebrana cała moc. Osoba z tą cechą ma zwyczaj narzekać na niekończące się problemy i obwiniać za te problemy kogokolwiek i cokolwiek innego, niż siebie samego.

Postawa ta jest wynikiem traktowania dziecka jako źródła wszystkich problemów rodziców. Zazwyczaj takie dziecko było karane za to, że się myli i stale obwiniane za wszystko, co się nie udawało.

Jak ją rozpoznać u siebie?  Cecha ta objawia się poprzez:

• Nieustanne jęczenie, narzekanie, rozmawianie o swoich problemach.
• Wyolbrzymianie poziomu cierpienia i trudności.
• Unikanie jakiejkolwiek formy ulgi w tym terapii, aby nie skończyć z tak ważnym cierpieniem.

W pozytywnym biegunie to bezinteresowność, zaś w negatywnym ofiarność. Wynika z lęku bezużyteczności.

Upór.

Postawa wynikająca ze strachu przed zmianą. Osoba z tą cechą przeciwstawia się wpływom zewnętrznym, woli iść własną drogą i podążać za własnymi instynktami. Rzadko prosi o radę, podąża za wewnętrznym bodźcem, który nie ma uzasadnienia behawioralnego, emocjonalnego czy racjonalnego. Opór przed zmianą.

Jest mechanizmem hamującym proces wzrostu duszy.

Wynika z wczesnych negatywnych doświadczeń polegających na niestabilności lub wstrząsach wymagających konieczności nagłego poradzenia sobie z nowymi sytuacjami. Sytuacje powodujące taki stres mogły być często poza kontrolą rodziców. Ale mogły to być również sytuacje takie jak częsta zmiana miejsca zamieszkania, czy pojawienie się nowego członka rodziny. Zmiany te zostały narzucone bez ostrzeżenia wbrew woli dziecka powodując olbrzymi stres.

Jak ją rozpoznać u siebie?  Cecha ta objawia się poprzez:

• Odmowę zmiany lub zaakceptowania nowych sytuacji, gdy zostaniesz o to poproszona;
• Blokowanie powstawania nowych nieznanych sytuacji;
• Postrzeganie i przewidywanie każdej możliwości zmiany lub nowości, po to, aby ją zablokować;
• Zaprzeczanie, że istnieje potrzeba zmiany;
• Przeciwstawianie się wewnętrznym naciskom lub impulsom do zmiany siebie;

W pozytywnym biegunie to determinacja, zaś w negatywnym zawziętość. Wynika z lęku przed zmianą.

Jak sobie radzić ze swoją wadą?

• Rozpoznaj ją poprzez obserwację siebie w działaniu.
• Spróbuj złapać siebie na działaniu pod jej wpływem.
• Postaraj się wgłębić w siebie i zapytaj siebie skąd pochodzi ten strach, jak zostałaś zraniona.
• Zapytaj siebie czy możesz to sobie odpuścić.
• Jeśli potrzebujesz poproś o pomoc terapeutę lub przyjaciółkę.
• Kiedy będziesz bardziej świadoma swojej wady spróbuj przejmować kontrolę nad nią używając swoje świadomości i działać poprzez świadomy wybór w danej chwili.

---

Źródło:

Barry „Character flaws: The seven chief features of ego”, personality spirituality.net

JP Van Hulle „THE SEVEN OBSTACLES”, michaeleducationalfoundation.com

Phil Wittmeyer and Others „Self-Deprecation”, The Michael Teachings, michaelteachings.com

Phil Wittmeyer and Others „Arrogance”, The Michael Teachings, michaelteachings.com

Phil Wittmeyer and Others „Self-Destruction”, The Michael Teachings, michaelteachings.com

Phil Wittmeyer and Others „Greed”, The Michael Teachings, michaelteachings.com

Phil Wittmeyer and Others „Martyrdom”, The Michael Teachings, michaelteachings.com

Phil Wittmeyer and Others „Impatience”, The Michael Teachings, michaelteachings.com

Phil Wittmeyer and Others „Stubbornness”, The Michael Teachings, michaelteachings.com

Jose Luis Stevens, Simon Warwick-Smith „The Michael Handbook: A Channeled System for Self Understanding”, Warwick Press, 1994